Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

Φραγκφούρτη. 'Ενα φάντασμα...

. βαρειά σύννεφα μαζεύονται πάνω από τούς πύργους τών Τραπεζών και τών Ασφαλιστικών Εταιρειών στην Φραγκφούρτη. Αλλά και στο Τόκιο, την Νέα Υόρκη, το Λονδίνο. Παντού.

. Και σκεπάζει όλους μας . . .

. "Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη." Πάνω από τον κόσμο.


. Μετά από χρόνια πολλά, που όποιος μιλούσε ( ή ακόμη και σκεφτόταν ) φράσεις όπως "πάλη τών Τάξεων" "υπεραξία", "καπιταλισμός" κ.λ.π. ήταν γραφικός, ή παλαιάς κοπής ή οτιδήποτε άλλο,

- που η σκόνη τού καταρρεύσαντος Τείχους είχε σκεπάσει όλον τον κόσμο, και ο θόρυβος αυτής τής κατάρρευσης σκέπαζε κάθε φωνή,

- που ο "φιλελευθερισμός" ( άκου τώρα λέξη για την άγρια εκμετάλλευση κάθε ενός δευτερολέπτου μας ) και η "ελευθερία ( ! ) τών αγορών" θα έφερνε την λύση όλων τών προβλημάτων στον Κόσμο,

- και που όλων το μέλλον ήταν να γίνουν γιάπηδες και να κυκλοφορούν με Cayenne . . . !

. "Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη." ( Karl Marx ). Πάνω από τον κόσμο.

. Και ανοίγουν ξανά τα παληά τα βιβλία· προσέχει ξανά ο κόσμος την λέξη "εκμετάλλευση", την λέξη "υπεραξία", δίνει το σωστό νόημα στην φράση " ελευθερία τής Αγοράς".

. Αλλά θέλει πολύ χρόνο ακόμη όλο αυτό να γίνει Συνείδηση, να γίνει Συμμετοχή, να γίνει Δράση. Ως τότε, είτε με σύννεφα είτε ακόμη και με ήλιο, ένα φάντασμα θα πλανιέται πάνω από τον κόσμο.

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Πατάτες

. Ένας πολύ αγαπημένος μου φίλος έχει κάνει ένα μικρό καταφύγιο χτισμένο με πέτρα σε κάποια απόσταση από την πόλη που ζεί.
. Δέν είναι "εξοχικό". Είναι "κτήμα" με μηλιές και άλλα οπωροφόρα, και με θέα ένα βουνό που είναι πρόκληση για επίσκεψη αλλά και φίλος, παρέα στις ώρες χαλάρωσης ή και τής ενασχόλησης με το χώμα, τα δένδρα, το σπίτι.
. Δεν έχω πάει ακόμη. Το σκέφτομαι κάπου κάπου με τυχαίες αφορμές, και χαμογελώ στην ιδέα οτι ο φίλος μου έχει μιά τέτοια ευκαιρία αποδράσεων. Μού αρκεί αυτό.



. Πρίν λίγες μέρες μού έστειλε πατάτες από το κτήμα του, ρόδια και κυδώνια. Όταν τα άνοιξα στο σπίτι μου, αισθάνθηκα σαν να είχα πάει εκεί. Πολλές φορές έχω φέρει στο σπίτι λαχανικά ή φρούτα. Όσο καλά και εάν ήταν, πολύ λίγες φορές αισθάνθηκα οτι αυτά τα αντικείμενα μύριζαν χώμα, οτι βγήκαν από το χώμα κι έφτασαν μέχρι εδώ. Ίσως είναι τ' οτι από το χώμα μέχρις εμένα μεσολάβησε η φροντίδα ( και η χαρά ) τού φίλου μου. Αυτή η φροντίδα και η χαρά που μοιράστηκα μαζί του, ακόμη και χωρίς εκείνος να το ξέρει, ήταν σαν να τα μετουσίωσε. Ή καλύτερα σαν να ξανάδωσε το ξεχασμένο νόημα σ' αυτούς τούς καρπούς.

. Θα ήταν κρίμα σκέφτηκα να μην μείνει κάτι από αυτά τα συναισθήματα. Κι έτσι, αφού δεν μπορώ να γράψω κάποιο διηγηματάκι ή κάποιο ...ποίημα, κάθησα στη 1,00' μετά τα μεσάνυχτα να φωτογραφίζω ...πατάτες ! ! ! και το επανέλαβα και το πρωί με το φώς τής ημέρας...



. Κι οι φωτογραφίες ποίημα είναι. Ένα ποίημα λοιπόν στον φίλο μου, το κτήμα του, τή γής που με λίγα μάς δίνει πολλά...

.

ShareThis