Άλικο κόκκινο για την logia ( No 2 )

. Κάποτε θα έρθει ο καιρός τής σοδειάς !

. Κι ό, τι κάποτε ήταν λουλούδι κι ελπίδα, θα μεταμορφωθεί σε έναν αστραφτερό καρπό με άλικο κόκκινο χρώμα, γεμάτο χυμούς καλοκαιρινούς.

. Γι αυτό σκαλίσαμε, λιπάναμε, ποτίσαμε, κλαδέψαμε, ελαφρώσαμε ή υποστηρίξαμε τα βαρυφορτωμένα κλαδιά.

. Για να γίνει το δέντρο σχεδόν κόκκινο από τούς αστραφτερούς καρπούς του.

. Γι αυτήν την μεταμόρφωση. Που την βοηθήσαμε κι εμείς !

. Κι αυτή η ικανοποίηση μάς γεμίζει ακόμη κι αν δεν δοκιμάσουμε ούτε ένα καρπό !

. Επειδή για λίγο, σε ένα μικρό μέρος τής Γής γίναμε Δημιουργοί, ή έστω, βοηθήσαμε στην δημιουργία Σοδειάς.

. Κάποτε βρέχει και φοβόμαστε πως δεν θα δέσει καρπό. Άλλοτε πέφτει χαλάζι ή κάνει παγωνιά και απογοητευόμαστε μήπως θα πάνε όλοι οι κόποι μας χαμένοι.

. Μα ο αγώνας δεν τελειώνει ποτέ...

. Και κάθε χρόνο επαναλαμβάνεται, κι είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι, πιό έμπειροι, σοφότεροι, ώστε να τα βγάλουμε πέρα...

. Με αφορμή μιά αφιέρωση τού Ξωτικού στην Νέλλη.

. Διπλασιάζω εκείνη την αφιέρωση με άλικους καρπούς κερασιάς, δίπλα στις άλικες αμαρυλλίδες τού ξωτικού.

. αφιερωμένο στην Νέλλη και το Ξωτικό !

Και μαζί έναν στίχο τού Τάσου Λειβαδίτη :

"... ώ απεραντοσύνη δεν θα σε γνωρίσουμε ποτέ,

όμως εσύ είσαι που δίνεις αυτή τη μυστική μαγεία

στις χαμένες εξεγέρσεις μας."

"τύψεις" για τον Μάνο Χατζιδάκι

.
. Πρίν δεκαέξη χρόνια τελείωσε η βόλτα τού Μάνου Χατζιδάκι στην γειτονιά αυτή τών συντριμμένων Ονείρων.


. Mιά γειτονιά που κάποτε έκανε όνειρα. Πού από τα ξερόβραχά της, τα νησιά και τούς λιγοστούς κάμπους της τροφοδοτούσε, πάνω από το ποσοστό που τής αναλογούσε, και τον υπόλοιπο κόσμο. Με
. ταινίες ( σκηνοθέτες αλλά και ηθοποιούς ! ) :
- Κακογιάνης, Καζάν, Παξινού, Κούν, Διαμαντίδου,
. Ζωγραφική :
- Βυζάντιο, Μόραλη, Τσαρούχη, Γκίκα,
. Μουσική :
- Μητρόπουλο, Κάλλας, Ξενάκη, Αντωνίου, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, μέχρι και ...AfroditesChild αλλά και Vagellis
. Αρχιτεκτονική :
- Κωνσταντινίδη, Πικιώνη, Βαλσαμάκη, Δοξιάδη,
. Λογοτεχνία :
- Κόντογλου, Θεοτοκά, Καζαντζάκη, Σαμαράκη,
. Μόδα ( ! ) :
-Τσεκλένη, Γαλάνη,
. Ποίηση :
. Εγγονόπουλο, Εμπειρίκο, Ρίτσο, Σεφέρη, Σαχτούρη, Ελύτη, Μ. Αναγνωστάκη,
καί πόσους άλλους.

. Έζησε τη νειότη του την εποχή τής Κατοχής, μεγάλωσε στον Εμφύλιο, και ονειρεύτηκε, μαζί με πολλούς άλλους, μιά άλλη Ελλάδα που έδειχνε οτι τότε ξεπηδούσε, γιατί είχε όλες τις δυνατότητες. Τα όνειρα αυτά αρχικά συνέτριψε η Αποστασία Νόβα - Μητσοτάκη, στην συνέχεια το 1967 η Χούντα τών ανεγκεφάλων στρατιωτικών, και τέλος, η παντοκρατορία τών εξ ίσου ανεγκεφάλων συνδικαλιστών και μεσαίων στελεχών τών κομμάτων ( όλων τών κομμάτων ! ), που δεν έβλεπαν πέρα από το μικρό ατομικό κέρδος και συμφέρον τους.
. Έφυγε μιά εποχή που δεν άφηνε παρά ελάχιστες χαραμάδες φωτός μέσα σε απελπιστική σκοτεινιά...
. Πέρα από την Μουσική του, άφησε πολλά κείμενα ( ωρισμένα προφητικά ! ) για τις συμπεριφορές μιάς κοινωνίας κοντόφθαλμων, μικρόνοων ατόμων, Ιδιωτών, που έχουν απεμπολήσει την ιδιότητα τού Πολίτη, προκειμένου να κερδίσουν τρείς αργίες, δύο επιδόματα, και δικαίωμα στα κάτω από το τραπέζι έξτρα έσοδα.

. Σαν τις "τύψεις" που τραγουδά ο ίδιος σε στίχους Χριστιανόπουλου, ( μιά σπαρακτική στιγμή Ποίησης και Μουσικής ), και μιά δικηά μας τύψη, που τέτοιοι άνθρωποι φύγανε χωρίς να καταφέρουμε σε ένα μεγαλύτερο ποσοστό τού πληθυσμού μας, να κοινωνήσουμε το έργο τους, και τρέχουμε τώρα, εκ τών υστέρων, σε ανούσια ίσως αφιερώματα...

Υ.Γ. Δέστε και εδώ : Roadartist, protagon