. Το δωμάτιο είναι σαν ψυγείο το χειμώνα και γι αυτό έχω κολλήσει το κρεββάτι στο μικρό καλοριφέρ. Το καλοκαίρι το ψήνει ο ήλιος, με αποτέλεσμα να μην τολμώ να γυρίσω σπίτι πρίν τις δύο μμ. Αλλά και τότε, ανοίγω πόρτα και τα δύο παράθυρα, και με ένα κουβά ποτίζω τούς τοίχους, μήπως και φύγει "η πύρα" όπως λένε στο χωριό μου.
. Ένας φίλος μου το χαρακτηρίζει "εργαστήριο τής ΝASA", επειδή έχουν αλείψει με ένα ασημί στρώμα ηλιοπροστασίας όλο το δάπεδο στο δώμα, και όταν ανεβαίνεις επάνω βρίσκεσαι σε έναν άλλο κόσμο.
. Με μιά δανεική μηχανή που μού έδωσε ένας πολυαγαπημένος φίλος και δάσκαλος, έχω αρχίσει να βγάζω φωτογραφίες. Εδώ είναι μιά από αυτές.
Αναρτήσεις
12 σχόλια:
Τι μου θυμίζεις!.....
Σαν να το γράφω εγώ αυτό το κείμενο!
Ωραίες εποχές, πιο αγνές οι σχέσεις, πιο μεγάλες οι αν(τ)οχές μας Γ.
Καλή εβδομάδα και...χρόνια πολλά για αύριο!
Γειά σου Θ.
. Φοβάμαι πώς και τότε, όπως μάλλον και τώρα, δεν είχαμε συνείδηση τού τι ακριβώς ( ή έστω περίπου ) βιώναμε εκείνη την περίοδο.
. Τώρα, η ματιά μας χρωματίζεται από την μετέπειτα κτηθείσα εμπειρία, και την νοσταλγία τής αθωότητάς μας. Κι έτσι το "ωραίες εποχές" ισχύει για τώρα μάλλον παρά για το τότε...
. Ελπίζω να τα πούμε κάποιο ηλιοβασίλεμμα στο 35 και να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα..
. Όσο για τα αυριανά χρόνια πολλά...θού Κύριε φυλακήν τώ στόματί μου...
λοιπόν είχα γράψει ένα σχόλιο που χάθηκε και έλεγε περίπου τα παρακάτω:
χαχαχαχα (γελιο,) οι φωτογραφίες σου μου θυμίζουν τις δικές μου...
εννοώ τις κεραίες και τον παρθενοκισσό...
και όταν θα έχω χρόνο, θα τις αναρτήσω για σένα
καλώς σε βρήκα!
Ως "νονός" του "εργαστηρίου της ΝΑΣΑ" σου λέω ότι με ταξίδεψες τριαντα χρόνια πίσω ...... Ξέχασες όμως να 'πεις για τα κεριά που φώτιζαν το χώρο, το γάλα κακάο και τα μπισκότα..... Τελικά το δώμα ηταν το καταφύγιο των ερώτων σου και των ονείρων μας....
... α και ξέχασα να σου πω πως το καμαράκι σου μου θυμίζει...
τον πρώτο μου έρωτα...
σε ένα τέτοιο έμενε
και γω απέναντι...
logia
καλώς όρισες !
εύχομαι να βρίσκεις πάντα χρόνο για αναρτήσεις, για φίλους, ένα καλό βιβλίο, μιά βόλτα μοναχική ή με παρέα. Είναι από αυτά που έχουν μεγάλη αξία και συνεχώς τα παραβλέπουμε στον προσωπικό μας Μαραθώνιο.
. Θα περιμένω τις φωτογραφίες σου.
. Και σ' αυτό το καμαράκι στεγάστηκε ένας μεγάλος έρωτας ( ο πρώτος μου επίσης ), και ένα πάθος ( άλλο αυτό ), αλλά αυτά ίσως άλλη φορά, και εάν...
. καληνύχτα και καλό ξημέρωμα...
ΜΙΤΟΝ
. Γειά σου ξενύχτη κουμπάρε !
Θυμάσαι ; Ένας μικρός χώρος, γεμάτος με όνειρα, δύο ( ! ) κρεβάτια ( το ένα ήταν απλά ένα στρώμα επάνω σε καφάσια από γάλα "Αγνό" ), ένα σχεδιαστήριο ( που τις στάχτες του μού 'στειλε ο Πόλυς όταν ήμουν στο στρατό ! ! ), μιά ετοιμόροπη πλαστική ντουλάπα, αφίσσες για τη Χιλή, το Ιταλικό κομμουνιστικό κόμμα, δυό τρία PHOTO από το Λούλη, Λουΐς Λ' Αμούρ, και τα μικρά βιβλιαράκια με τη "16 Μπρυμαίρ τού Λουδοβίκου Βοναπάρτη", το "τι να κάνουμε ;" o Σαμίρ Αμίν, οι κάναβοι τού Φατούρου, Μανώλη Παπαδολαμπάκη ...
. ά και τα τζάμπα βιβλία τού TimeLife !
. Πόσα έχω ξεχάσει ! Εσύ έγινες αφορμή να τα ξαναθυμηθώ. Να είσαι καλά φίλε ! ! !
Γ., logia
Καλημέρα
Είπα να μην αναφερθώ στους έρωτες, αλλά με ...προκαλέιτε!
Λοιπόν το δικό μου καμαράκι ήταν σε δεύτερο ρετιρέ (εσοχή) απ' όπου είχα θέα πανοραμική σε όλη την (απέναντι) γειτονιά... Ακριβώς απέναντι έμεναν κάποιες μαθήτριες με τις οικογένειές τους. Το τί γινόταν δεν περιγράφεται..
Οφθαλμοθεραπεία (αρχικά) και ...δράση στη συνέχεια! Χαμός. Το είχαν πάρει είδηση και μερικοί φίλοι και το καμαράκι ήταν sold out μονίμως.
Εσύ ρε Γ. πού ήσουν....αφισοκολούσες; (χα,χα...)
Σταματώ εδώ παιδιά γιατί εξετράπην!
Πολλά φιλιά.
Εγώ τότε ήμουν μικρός, γι' αυτό έχω ακόμα μαλλιά.
Στο βιβλίο της Α' τάξης διάβαζα : Ο γκιώνης είναι πουλί, είναι νυχτοπούλι. Πετά στα δέντρα και φωνάζει: γκιών γκιών.
Μετά στρατεύτηκα, μετά πήγα στρατιώτης και μετά εξεστράτευσα στο παραπέτασμα.
Χαιρετισμούς από τον ξενητεμένο Μήτσο
. Και τόσο μικρός ΔΕΝ είσαι ! Μαλλιά μεν μπορεί να έχεις, αλλά η μνήμη σου σαν να μην σε βοηθά πολύ.
. Στο αναγνωστικό έγραφε : Πετά στά δένδρα, κοιτάζει το φεγγάρι και φωνάζει Γκιών, γκιών !
. Κι είναι πολύ σημαντικό και χαρακτηριστικό θέμα το " κοιτάζει το φεγγάρι και φωνάζει " ! ! !
. Εγώ, που είμαι μικρότερός σου, θυμάμαι οτι όταν πήγα στο στρατό, συζητούσανε ακόμη για την θητεία σου ! Οτι σαν στρατιώτης, είχες κουραστεί πολύ παλεύοντας με μιά μακέττα ενός ολόκληρου στρατοπέδου...Η μαμά Πατρίδα σε ταλαιπώρησε...
. Μήπως, μεταξύ μας, γι αυτό πήρες τελικά τα μάτια σου κι έφυγες στην ξενιτειά ;
. Χάρηκα πάρα πολύ που με βρήκες σ' αυτά τα κλαδιά πού 'χω κουρνιάσει...
. Ελπίζω να τα λέμε συχνά...
Δημοσίευση σχολίου