. "Μονόγραμμα"
αφήστε το να ξετυλίγεται στον ανοιξιάτικο αέρα, και ακούστε το...
. Ο Ελύτης μέσα μας. Εσωτερικά να ηχεί και να μας γλυκαίνει, να μάς μετουσιώνει, να μάς μπολιάζει ξανά με το Αίσθημα, την Αγάπη, την Αγάπη για την Ζωή. Οι λέξεις του, η μιά μετά την άλλη δονούν για μια εσωτερική Ανάσταση.
. Να σηκώσουμε πάλι το κεφάλι ψηλά, αφού δούμε καλά μέσα μας και αναγνωρίσουμε και αγαπήσουμε τον εαυτό μας, τον εσωτερικό Τόπο μας, και στην συνέχεια τον Τόπο που ζούμε.
. Και να δούμε αυτούς τούς δύο τόπους με άλλα μάτια . . .
. Σαν σήμερα έφυγε το 1995.
. Ερώτημα : θέλει ο καιρός μας ποιητές ;
. Έχει χώρο για ποιητές η καρδιά μας ;
Πριν από 5 μήνες
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
Έχει.
Απλά οι ποιητές έχουν οπισθοχωρήσει σε παραπίσω θέσεις στην καρδιά, το μυαλό και τη ζωή μας...
Γιατί οι πρώτες είναι πια πιασμένες από όσα φάμε, όσα πιούμε κι όσα αρπάξει ο .... μας.
Λυπάμαι ειλικρινά όταν σε τόσοποιητικά αφιερώματα και ανησυχίες, αναγκάζομαι να απαντήσω με κοινότυπους ρεαλισμούς, αλλά ρώτησες, δεν ρώτησες; :)
Κι ευτυχώς που οι πιο μεγάλοι από τους ποιητές μας, πρόλαβαν να μας αφήσουν, πριν προλάβουν να θαυμάσουν το μέλλον που ονειρεύονταν ....
Kαλημέρα σου
καλησπέρα από το δέντρο μου στα μακρυνα τα αλώνια σου.
. Η αλήθεια είναι οτι ναί, ρώτησα. Και ρώτησα επειδή καθώς έγραφα τα προηγούμενα, σκέφτηκα : " τάχα άν ζούσε, τί θά 'λεγε ; Πώς θα αντίκριζε αυτόν τον κόσμο έτσι όπως τον κάναμε ; τον μέσα και τον έξω μας Τόπο ; Μήπως καλύτερα πού 'φυγε ; "
. Δεν ήθελα να το πώ αυτό, θα μακρυγορούσα κι όλας, άσε που θα γίνονταν και μελοδραματικό και δεν το ήθελα.
. Και ήρθες και απάντησες, ακριβώς σ' αυτήν την σκέψη μου, με κάτι που δεν με ( με ) αρέσει, αλλά φοβάμαι πως έχει μεγάλη δόση αλήθειας...
. άς βγάλει όλη αυτή η κατάσταση τούς νέους, δικούς της Ποιητές...
Ο ηλιογράφος λέει η Ελπίδα ξαναγεννιέται μέσα από τα δάκρυα.
Έχουν αλλάξει πολλά μα υπάρχουν ακόμα σταθερές και σ΄αυτές ελπίζω.
Χαιρετώ σας από μακριά.
Thalassenia
το χούϊ δεν κόβεται έ ; Να περνάς καλά και να απολαμβάνες κάθε στιγμή εκεί μακρυά, και καλή επστροφή.
Kαι θα χτυπίσει τον κόσμο η αθωότητα
με το δρυμί του μαύρου θανάτου.
Το γράφω και το βλέπω και τρομάζω αλλά .....
Ανώνυμε
. Είναι πολλοί οι στίχοι που κάτω από διαφορετικές περιστάσεις αποκτούν άλλο νόημα.
. Αυτό εδώ, κάτω από το κλίμα τών ημερών ακούγεται σάν τις τρομπέττες πρίν την επέλαση τών Ιπποτών τής Αποκάλυψης...
. Ανατριχιαστικό, όσο ίσως κι Ελπιδοφόρο εδώ που φτάσαμε !
. Ευχαριστώ.
Ευχαριστώ εγώ.
Δημοσίευση σχολίου