Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Αμαρυλλίς

.
. Δίπλα στα κύματα τής θάλασσας, παρέα με τον ήχο τους, κρατείστε κι αυτές τις εικόνες από τις αμαρυλλίδες. Ακούραστες, με πείσμα, μέσα στην άμμο προχωρούν τίς ρίζες τους, τεντώνουν στον αέρα τα φύλλα τους για νερό και ήλιο. Γιατί έχουν στόχο και σκοπό να φτιάξουν αυτά τα άνθη, και μετά τον καρπό για την αναπαραγωγή τους. . Εμείς ; Χύμα, παραδομένοι στη ευκολία και την φυγοπονία. Εύκολη γκρίνια και πάντα φταίνε οι άλλοι. Αναζήτηση τής ευκολίας στην ζωή, πάση θυσία.
. Εύκολα να βγάλουμε τα πρός το ζήν, τα ροδάκινα θα τα μαζέψουν οι Αλβανοί, τις φράουλες οι Πακιστανοί, τα ψάρια οι Φιλιππινέζοι.
. Εμείς είμαστε ο περιούσιος λαός ! Στά καφέ, επενδυτές ( χωρίς ασφαλιστικές εισφορές, αποδείξεις ). Εισοδηματίες ( χωρίς απόδοση ΦΠΑ ή φόρων ). Εις Υγείαν τών κορόϊδων !
. Κι η ελπίδα μας πιά, θα είναι αυτό που είπε ο Hawkins ! Ότι για να σωθεί η Ανθρωπότητα, πρέπει να φύγει στο Διάστημα ( ! ). Και φυσικά δεν θα πάμε εκεί όλοι ! Εκεί λοιπόν καταντήσαμε...
. Να αφήνουμε τον Παράδεισο όπου κατοικούμε να γίνει Κόλαση με την απληστία μας, και να αναζητούμε άλλα μέρη να τα κάνουμε κι αυτά όπως και τη Γή... που ακόμα είναι Παράδεισος όταν έχουμε μάτια να δούμε, αυτιά να ακούσουμε, καρδιά για να αγαπήσουμε....
Υ.Γ. 12/8 : Κι όπως μιά φίλη συμπλήρωσε : " και χέρια για να την ξανακάνουμε Παράδεισο ! "

18 σχόλια:

Thalassenia είπε...

Τα κρινάκια της θάλασσας!!!

Γκιώνη με συγκινείς με τα λόγια σου, όπως πάντα.
Ζούμε στον Παράδεισο, πίστεψέ το, γιατί τον έχουμε μέσα μας.

Φιλιά θαλασσένια.

Τσαλαπετεινός είπε...

Αν σταθεί το βλέμμα μας λίγο στα μικρά φυσικά θαύματα- όπως αυτά των κρίνων της άμμου-υπάρχει ελπίδα...
Καλή σου μέρα.

Ανώνυμος είπε...

" και χέρια για να την ξανακάνουμε Παράδεισο ! "

Aν βάλουν ένα ...χεράκι αλβανοί, πακιστανοί, φιλιππινέζοι και για τον παράδεισο, μπορεί.
Διαφορετικά εκεί ...αμάζευτος θα μείνει σαν τις ελιές....

Γκιωνης είπε...

Θαλασσένια το πιστεύω αυτό ! Μόνο που δυσκολεύομαι να το εφαρμόζω συνέχεια και ταλαιπωρούμαι ! ! !

Γκιωνης είπε...

Καλή μερα σου Τσαλαπετεινέ,
. Γι αυτήν την ελπίδα αξίζει να ξεπερνάμε τον εαυτό μας κάποτε περισσότερο, κάποτε λιγότερο και να ακουμπάμε κάπου κάπου και ο ένας στον άλλο όπως λέει και η margo στην τελευταία της ανάρτηση.

Γκιωνης είπε...

Φοράδα η εικόνα σου ( τού ...αμάζευτου Παραδείσου ) θα μπορούσε να είναι αφορμή για να γυριστεί ολόκληρη ταινία !
. Αλλά δεν θα μού χαλάσεις το κλίμα μόλις που άρχισα να συνέρχομαι !
. Όποιος θέλει ας τον μαζέψει ! Όποιος κι αν το κάνει, δικός του θά 'ναι ! Αλλά και επειδή ο Παράδεισος δεν είναι για αποθήκευση, θα συμπεριλάβει κι ένα δυό διπλανούς κι ίσως έτσι απλωθεί λίγο λίγο και μοιραστεί σ' όλο και περισσότερους...
. Και ζήσαν αυτοί καλά ......( είδες ; με μόλυνες με τον κυνισμό σου ! )

. Καλώς επέστρεψες, κι ελπίζω να έβαλες σε μιά σειρά τις σκέψεις σου τού προ διακοπών σημειώματός σου.

ΑΕΡΆΚΙ είπε...

Αμαρυλλίς ειναι και η αγαπημένη του, που δεν τον πιστεύει, κι αυτός της λέει πως αν ανοίξει την καρδιά του θα βρει τ'όνομά της.

Giulio Caccini (1551–1618)
Μου άρεσε αυτή η καθαρή ερμηνεία απο τον Alfred Deller που θα την βρείς εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=Jzm9ooFTdhg&feature=more_related

Τα λογάκια λένε αυτά:

Amarilli, mia bella
Non credi, o del mio cor dolce desio,
D'esser tu l'amor mio?
Credilo pur, e se timor t'assale,
dubitar non ti vale
Aprimi il petto e vedrai scritto in core:
Amarilli, Amarilli, Amarailli è il mio amore

κουκος είπε...

Εγω ρε με την τζιπάρα μου 4χ4 αυτα που παταω στις αμουδιες αμαρυλλιδες ειναι;

ξωτικό είπε...

Aααααα δεν κρατιέμαι άλλο !!Βάλθηκες να με σκάσεις; ή την κοπάνισες εσύ τώρα;;

Έπεσα ξερή όταν είδα την ανάρτηση γιατί σε σκέφτηκα τραβώντας την ..παρόμοια φωτό !!!όχι όμως με την ίδια φιλοσοφική προέκταση, αλλά με την σκέψη της ελπίδας οτι αφού μέσα στην καυτή άμμο κατορθώνει να φυτρώσει τέτοιο λεπτεπίλεπτο άνθος, δεν μπορεί κάτι ωραίο θ'ανθίσει στο τέλος και μέσα απ'την καυτή πραγματικότητα που μας περιμένει....
Ελπίζω να είσαι σε κοπάνα εξωτερική και όχι...εσωτερική !!

(να ξαναπώ κι εδώ πόση γλύκα μου έφερε το σχολιάκι σου που βρήκα να με περιμένει !!! σ'ευχαριστώ πολύ πολύ )

Γκιωνης είπε...

Αεράκι
. ευχαριστώ για την παράθεση τών στίχων. Μόλις βρώ μιά Ιταλίδα θα τής ζητήσω την μετάφραση, αλλά εκεί που λέει Amarilli, να βάλει το όνομά μου ! Ελπίζω όλα να πάνε καλά !
. Άν θέλεις να δείς την Αμαρυλλίδα εν δόξη και τιμή ( που στο καλό είναι οι υπογεγραμμένες ; ), μπές στο Ξωτικό ( http://cadenza-xotikou.blogspot.com/2010/08/blog-post.html ), έχει πολύ καλύτερη φωτογραφία.

Γκιωνης είπε...

. κούκε αυτά που πατάς με την τζιπάρα σου ελπίζω νά'ναι κάτι άλλο, που έχει σχέση με μιά παροιμία για το όποιος νύχτες περπατεί....
. Πολλά φιλάκια και κάνε κάτι με το τηλέφωνό σου. Δεν μπορώ να σε βρώ.

Γκιωνης είπε...

Ξωτικό πολυαγαπημένο!
. Πώς μπορείς και καταλαβαίνεις περισσότερα από όσα λένε οι λέξεις ; Τί σόι ιδιότητα τών ξωτικών είναι αυτή ;

. Γιά την φωτογραφία, κίνητρο και για μένα ήταν η ομορφιά τού φυτού αυτού, που όμως την υπερκαλύπτει η θέλησή του για ζωή. Στην καυτή άμμο, στην αρμύρα τής Θάλασσας, στις ρόδες τών 4Χ4 !
. Φωτογράφισα ωστόσο περισσότερο την ύπαρξή τους δίπλα στο κύμα, παρά το φυτό αυτό καθ' αυτό, όπως έκανες εσύ που έβγαλες ένα υπέροχο πορτραίτο του στην δικηά σου ανάρτηση.
. Άργησα λίγο να σού απαντήσω, πρώτον γιατί ήμουν σε εσωτερική κοπάνα, και μετά, όταν είδα οτι ήρθες, επειδή για δυό ολόκληρες μέρες από την χαρά μου έκανα ...κωλοτούμπες !!!
. Καλώς ήρθες !

ξωτικό είπε...

χααααχαχαχαααα μ'έφτιαξες πάλι !!!!
συνέχισε τις κωλοτούμπες με την ησυχία σου .....εγώ θα κάνω μια ...εξωτερική κοπάνα ακόμα ....

και αυτό για τις φωτό άσε ...οι καλλίτερες μου χάλασαν έσβησα καμμιά δεκαρια κι έχω καναδυό ακόμα αλλά σκέτο το λουλούδι κυρίως...αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας βεβαίως βεβαίως !!!!

Σε φιλώ περιχαρέστατη !!!!

ωραίο το σύνθημα πάνω δεξιά υιοθετείται πάραυτα !!!!!!!

kostas είπε...

Να εισαι καλα για τα μυνηματα σου,ο παραδεισος ειναι μεσα μας,ανε δεν αλλαξουμε εμεις δεν αλλαζει τιποτα.
Χρειαζεται παιδεια.

Margo είπε...

Άργησα πολύ, πάρα πολύ.. το διάβασα πολλές μέρες πριν μα δεν είχα λόγια να σου πω. Είναι η απογοήτευση κάποιες φορές που δεν αφήνει τα χέρια να δουλέψουν, το μυαλό να σκεφτεί, την καρδιά να ελπίζει.

Το παλεύουμε Γκιώνη μου ο καθένας όπως μπορεί, μα αυτές οι αναρτήσεις γίνονται φωτεινά σημεία στον ορίζοντα για να πορευτούμε και να ανθίσουμε ο ένας δίπλα στον άλλο όπως τα κρινάκια της άμμου..

Καλό Φθινόπωρο να έχουμε..
Να σαι καλά!!!

logia είπε...

α δεν παίζω!!!!
πού είναι το σχόλιό μου;

πού είσαι εσύ ο ίδιος;
ελπίζω να περνάς καλά όπου κι αν είσαι
αλλιώς μαύρο φίδι που σ' έφαγε
αν μας εγκατέλειψες έτσι
με ελαφριά καρδιά

αμαρυλλίδα είχα και γω στην προηγούμενη ανάρτηση

για κοίτα κάτι συμπτώσεις

Γκιωνάκο

καλό φθινόπωρο!!!!

ξωτικό είπε...

Έλαααα φτάνει αρκετάαααα
έεελα πουλάκι μου να παίτσουμε λιγάκι να γελάσει το χειλάκι μας ,να πάρουμε δυνάμεις ...έεελα και να δείς τι σού'χω φέρει απ'τη Σκύρο....
έεεελα σου λέω και δεν μπορώ άλλο χωρίς κωλοτούμπες....
τι να σου τάξω πια ;;;;

Μαριανα είπε...

Γκιώνη το κείμενο που έγραψες είναι μαγικό. Μου άρεσε η σύνδεση της φύσης και του διαστήματος.
Μακάρι πάντως να φύγουμε γρήγορα σε ταξίδια στο διάστημα (όχι βέβαια επειδή έχουμε καταστρέψει τη γη). Μου αρέσει να πιστεύω ότι θα γινόμουν μια έξοχη αστροναύτισσα, οι αμαρυλλίδες θα φαινόταν τόσο απόκοσμες κάτω από έναν διαφορετικό γαλαξιακό ουρανό σε έναν μακρινό πλανήτη... :)

ShareThis