.
. Όταν μέσα στ΄αγκάθια ανθίζουν τέτοια λουλούδια που σ΄αφήνουν άφωνο,
. όταν για πολύ καιρό, πίσω από την σιωπή και την ακινησία τους κρύβεται και προετοιμάζεται να ξεπροβάλει πάλι η ομορφιά,
. όταν αυτοί οι αγκαθωτοί κάκτοι μένουν για καιρό βαρείς, ακίνητοι, απειλητικοί, μόνο και μόνο για να εκραγούν ξαφνικά μ' αυτόν τον καταπληκτικό τρόπο που πάντα, κάθε φορά που το βλέπεις σε μαγεύει,
. δεν μπορεί παρά να ελπίζουμε οτι πίσω από την σκοτεινιά και την μιζέρια που κάποιοι με το ζόρι θέλουν να επιβάλλουν ώστε να κυριαρχήσουν στην ζωή μας, κάπου προετοιμάζεται το Φώς !
. Οτι κάποιοι δουλεύουν γι αυτό. Οτι σε κάθε επί μέρους χώρο, αυτό το φώς κάποιοι το κρατάνε φυλαγμένο σε σπίθες, σε μικρές μοναχικές φωτιές που, κάπου, κάποτε, θα αρχίσουν σιγά σιγά να ενώνονται για να το απλώσουν παντού !
. Οτι εξακολουθούν να δουλεύουν σκληρά και πολλές φορές μόνοι. Δίπλα στην απαισιοδοξία βλέπουν και την θετική πλευρά, δίπλα στην κρίση βλέπουν και τις ευκαιρίες, αλλά πάντα γνωρίζουν οτι η ζωή δεν χαρίζεται, κατακτιέται.
. Πού αγνοούν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τα επί παραγγελία δελτία τών οκτώ που προσπαθούν να προωθήσουν τον πανικό, το άγχος, την εγκατάλειψη, την μοναξιά, την μιζέρια. Τα δελτία πού δεν υπάρχει κανένα γεγονός που να μην υπερτονίζουν την πιό απαισιόδοξη πλευρά του. Τα ΜΜΕ πού δεν υπάρχει αισιόδοξο γεγονός που δεν το υποβιβάζουν ή και που το θάβουν.
. Κάποιοι που δεν έχουν βουλιάξει στην γκρίνια, την μεμψιμοιρία, τις καταγγελίες και την αντίδραση πρός κάθε προσπάθεια που έχει ή νομίζουν πώς έχει κόστος.
. Πού όμως δεν ζούν στον κόσμο τους, που βλέπουν αλλά και αναγνωρίζουν την Κρίση. Οικονομική, Κοινωνική, Αξιών, Παιδείας, όμως με τον τρόπο του ο καθένας, προσπαθούν να την ξεπεράσουν μοιράζοντας κουράγιο και στούς υπόλοιπους.
. Υπάρχουν και στα ιστολόγια τέτοιοι άνθρωποι, και τούς χρωστάμε αυτό το φώς και πολλές ανάσες ελπίδας και αισιοδοξίας !
. Εγώ τουλάχιστον τούς χρωστάω ! Όταν κάποιες φορές μ' αγγίζει η απαισιοδοξία, ακουμπώ σ' αυτούς για λίγο και ξαναγίνομαι αισιόδοξος....Τούς περισσότερους δεν τούς ξέρω. Μπορεί και να μην έχω γράψει ούτε δυό γραμμές στο ιστολόγιό τους....
. Στην Θαλασσένια, τη logia, το Ξωτικό, τον Τσαλαπετεινό, την ανεμόμυλο, τη Margo, την Τσαούσα, το Fractal, την Φοράδα, το ελληνάκι, το "your painted smile", τον Πολίτη, κι άλλους πολλούς. Πού είναι πολλοί πιά, γιατί η ζωή συνεχίζεται.....
. Σ' αυτούς τούς ανθρώπους που τούς χρωστάμε....
"...Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες : Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω...."
. "Ασκητική" Νίκος Καζαντζάκης
καθρεΦτίσματα
-
καθρεΦτίσματα«όσα άστρα είναι στον Ουρανό, Μαργαριταρένια μου, και λάμπουν
ένα ένα,και λάμπουν ένα ένα...»πήγε στην παρουσίαση μόνο και μόνο γιατί θα
ήταν...
Πριν από 4 μήνες
97 σχόλια:
Ο περίφημος κάκτος Echinopsis oxygona! Το ωραιότερο άρωμα! Υπέροχη διαδικασία ανθοφορίας...
Σε ευχαριστούμε
..."όταν για πολύ καιρό, πίσω από την σιωπή και την ακινησία τους κρύβεται και προετοιμάζεται να ξεπροβάλει πάλι η ομορφιά,"
εντάξει ..άμα είναι έτσι Γκιωνάκο μου χαλάλι τόση σιωπή που μας τάραξες ......
(καλά που ρίχνουμε και μερικά ...."βλέμματα" και ξέραμε οτι είσαι ..."καλά"...)
Πάω στο μπάνιο να δακρύσω και να κοκκινήσω με την ησυχία μου ....
και μετά να πάω μια βόλτα στα υπόλοιπα...άνθη που δεν γνωρίζω και...μετά ...θα σκεφτώ πως θα τιμωρηθείς (άει στο καλό σου απ'την ταραχή ούτε κωλοτούμπα δεν μπορώ να κάνω...
Ποιός αλλος?
Το πανταχού παρόν Ξωτικούλι μου είπε να τρεξω και ήρθα λαχανιασμένο να δω τι συμβαίνει..
Και ήρθα..
Μοναχοπούλι με ξάφνιασε το ξεσπασμά σου..
Και η τιμή που μου εγινε με την αναφορά σου..
Αν μπορούσα θα έκλεβα την πατέντα από το ξωτικούλι να κάνω μερικές κολοτούμπες μα ως fractal θα περάσουν απαρατηρητες . Κανείς δεν θα το παρει χαμπάρι.
Θα κανω όμως κάτι αλλο για σένα..
Στην αποψινή μου βόλτα στους λόφους της περιοχής, σχεδόν με τρέλλανε το αρωμα του αγριόβατου που αυτό τον καιρό είναι ολάνθιστος.
Τον φωτογράφισα αλλά ακόμα δεν κατέβασα στον υπολογιστή τις φωτογραφίες. Ελπίζω να είναι καλές.
Η μια είναι δική σου. Πέρασε να την πάρεις.
Αντί ευχαριστώ για τη συντροφια που μου κάνεις στις νύχτερινές βόλτες....
Απ' τ' αγκάθι ...
βγαίνει ρόδο !!!
Μερικές φορές ... κι αυτό είναι σημάδι
ελπίδας σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς ...
Μου αρέσει η οπτική σου, δεν πρέπει ν'
αφίνουμε την απαισιοδοξία να μας πλακώνει ...
Και τα λουλούδια είναι μύνημα ζωής ...
Ειδικά όταν ανθίζουν μέσα στην άμμο !!!
Υ.Γ.
Μ' έστειλε στο σπίτι σου η κοινή φίλη
"θαλασσένια" για το ποστ σου του Αυγούστου για το κρινάκι "Αμαρυλλίς" !!!
Τσαλαπετεινέ·
. Δεν είχα δεί την υπέροχη ανάρτησή σου για τον εχίνο τής υπομονής. Αλλοιώς δεν θα είχα τολμήσει την δική μου, ή θα έβαζα άλλες φωτογραφίες, ή θα πρόσεχα να ...βγάλω καλύτερες !
. Πάντα με τιμά η επίσκεψή σου...
Ξωτικό μου !
. Μού έλειψες πολύ. Εγώ φταίω βέβαια, αλλά ξέρεις. Εκείνες οι αποδράσεις έξω αλλά και μέσα. Το είχες ήδη καταλάβει αρκετό καιρό πρίν.
. Δεν είχα στο νού μου την προσωπική μου "σιωπή" όταν έγραφα για τα άνθη στα δύσκολα !
. Σού χρωστώ 10 γραμμές. Έχω συγκεντρώσει 15 σελίδες ! Μόλις τις συμπυκνώσω σε 10 γραμμές, θα σού πώ ! Σύντομα !
. Δεν πιστεύω όμως οτι υπάρχει μιά ( # 1 ), μέρα που να μην μπορείς να κάνεις μιά έστω κωλοτούμπα ! Όσο και να προσπαθείς να μάς πείσεις, κάτω από μια λόχμη ή μέσα σε καμμιά σκοτεινή κουφάλα ή σπηλιά, κάνεις τις κωλοτούμπες σου και βγαίνεις μετά έξω δήθεν περίλυπο και δυστυχισμένο !
. Πολύ χαίρομαι που είμαστε εδώ πάλι, και περισσότερο ακόμη όταν η κοινή μας φίλη θα είναι ξανά μαζί μας...
Fractal
. Μοναδικό δώρο διαρκείας, είναι οι αναρτήσεις σου, ακόμα και εάν περιλαμβάνουν πολεμικές συγκρούσεις αφού ξέρουμε οτι στο τέλος οι πολέμαρχοι θα βγούν κερδισμένοι όλοι, πιό αγαπημένοι, και θα αλλάζουν δώρα και τραγούδια !
Μπορεί πολλές φορές να μην συμμετέχω, αλλά πάντα βγαίνω από εκεί μέσα με εμπιστοσύνη και Αγάπη για τούς ανθρώπους. Σ ευχαριστώ για όλο αυτό ...
Side21
. Διπλό "Καλώς ήρθες" αφού ήρθες από την "Θαλασσένια". Ωραία και η δική σου ανάρτηση για το κρινάκι.
. Ένα κρινάκι, κι ένα σωρό αναρτήσεις ! Όσες κι οι άνθρωποι. Διαφορετικές ματιές, κάθε μιά σύμφωνα με τον κόσμο τού καθένα, κι όλες όμορφες.
. Και πάνω από όλες, το κρινάκι να κάνει την δουλειά του στα δύσκολα. Να αγωνίζεται και να μοιράζει σ' όλους το άρωμα και την ομορφιά του...
Ανθη με άρωμα ποίησης δεν χωρούν στα βάζα περιοπής των ΜΜΕ.
Τι όμορφη παρέα, το καφεδάκι λείπει ή το ουζάκι του Side21.
Γκιωνάκο, που τόσο χαριτωμένα σε λέει το ξωτικούλι, πάντα θυμάμαι τι έγραψα στο πρώτο μου σχόλιο σε σένα.
Εσύ θυμάσαι; Εεεε μην ψάχνεις!!
Δεν θα πω ευχαριστώ που αναφέρεσαι σε μένα.
Θα πω είμαι τυχερή που είσαι φίλος μου.
Καλό βράδυ.
Ξέχασα, τι πρωτότυπο!
Εκείνη η ανάρτηση του Τσαλαπετεινού ήταν απίθανη!!!
Ωωωωωραία φίλη σου πέτυχε.
Σε ευχαριστώ πολύ.
Eιλικρινά και πολλά ευχαριστώ για την τιμή. Το εννοώ.
Όπως κι όλα τα άλλα...
Κυρίως πως στα χέρια μας είναι όλα και δεν μπορεί. Κάποια στιγμή θα μάθουμε ο καθένας να τα χρησιμοποιεί και για κάτι διαφορετικό από το να ...βγάζει τα μάτια του. :)
κούκε
. Έκανες το κακό αυγό για τα ΜΜΕ, στην φωλιά μου. Τί να το κάνω ; Να το αφήσω να εκκολαφθεί μαζί με τα άλλα που 'χω μαζεμένα γι αυτούς ;
. Μάλλον θα τ΄αφήσω για αργότερα. Θα τα πούμε εξ' άλλου από κοντά, στην παραλία τής Θεσσαλονίκης !
Θαλασσένια
. Οι λέξεις είναι λίγες. Η χαρά μου τις ξεπερνά !
Ατίθασση φοράδα
. Εγώ σε ευχαριστώ που σε καιρούς μιζέριας, βρίσκω ψυχραιμία και περηφάνεια και τρυφερότητα στο ιστολόγιό σου.
. Και που δανείστηκα από εκεί το : " Στο κακορίζικο χωριό, τον Αλωνάρη βρέχει " ! ! ! !
Ούτε εγώ φημίζομαι για την αισιοδοξία μου, γι αυτό εκτιμώ όταν μου την προσφέρουν απλόχερα :)
Πιστεύω ότι όλοι μας προσπαθούμε να σταθούμε πάνω από τα πράγματα που ακούμε, βλέπουμε και σίγουρα επηρεάζουν την καθημερινότητά μας. Εγώ προσωπικά δεν το καταφέρνω πάντα.. απόψε τη νύχτα για παράδειγμα, έχει κάτσει το βάρος όλο στις πλάτες μου και στην καρδιά μου. Μπαίνω όμως στον Γκιώνη, διαβάζω, βλέπω και το βάρος γίνεται δάκρυ και κυλάει το κατήφορο.
Ο ένας χρωστά στον άλλον Γκιώνη μου, αυτό που συμβαίνει εδώ είναι στ' αλήθεια μαγικό.
Σ' ευχαριστώ!
Αυτός ο κάκτος είναι στ' αλήθεια απίθανος, έχω κι εγώ στο παρτέρι. Εντυπωσιακά τα λουλούδια του, ζουν ελάχιστα.. και φαρμακερά τα αγκάθια του!
Καλό σου ξημέρωμα!
Μάρκο
. Δεν φημίζεσαι είναι αλήθεια, και κάπως τα είχαμε πεί πρίν πολύ καιρό. Νομίζω όμως οτι αυτό έχει αμβλυνθεί τελευταία, κι αν και δεν σού έγραψα κάποιο σχόλιο, το αισθάνθηκα και χαμογέλασα. Ελπίζω να μην γελάστηκα. Χαίρομαι που είσαι εδώ.
Margo
. Πρίν αρκετό καιρό, όταν με αφορμή κάποια ανάρτηση, ένα αντίστοιχο δάκρυ κύλησε τον κατήφορο, ψιλοθύμωσα μ' εμένα και αναρωτήθηκα για την ψυχική μου υγεία ή μήπως γέρασα και έγινα ευσυγκίνητος. Μα αργότερα σκέφτηκα και το πιστεύω πιά πολύ σοβαρά, οτι δικαιούμαστε ένα τέτοιο " δάκρυ παρέας " κάπου κάπου.
. Ενα δικαίωμα ταυτόχρονα στην ανθρωπιά, στην Ελπίδα στην Αγάπη που δεν μπορεί να κλειστεί σε σύνορα και αποστάσεις... Εσύ στο νησί, εγώ Θεσσαλονίκη, η Θαλασσένια στην Χαλκίδα, το ξωτικό στο μακρυνό του δάσος, ο κάθε ένας στον δικό του χώρο, μπορούμε όμως ..." ο ένας να χρωστάει στον άλλον " και να χαιρόμαστε να δίνουμε ακόμη περισσότερα από όσα χρωστάμε.
. Σε ευχαριστώ πολύ.
Και οπως λέει και ενα υπέροχο δημοτικο τραγουδι. ας σπείρουμε ενα σπυρί σιτάρι.Μπορει και να φυτρώσει μαργαριτάρι.
"εσπειρα σπυρι σιτάρι
φυτρωσε μαργαριτάρι"
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=14970&catId=4
!!!!!
Αχ βρε Γκιώνη
είσαι το ιδανικό άτομο για να κάνεις τον άλλο να κοκκινίζει σαν τον κισσό σου πάνω πάνω
καλά βέβαια, το ξωτικό κάνει κολοτούμπες, αλλά από τη χαρά του είναι κι αυτό...
πού είσαι τόσον καιρό;
σου χτύπαγα την πόρτα, τοκ τοκ, τίποτα εσύ
σου έστειλα πρόσκληση για το παιγνίδι της αγάπης, τίποτα εσύ μετά αναγκάστηκα να κλείσω αιφνιδιαστικά το μπλογκ και σε έχασα
τώρα το σπιτάκι μου διπλοκλειδωμένο μέχρι να περάσει ο δύσκολος καιρός, αλλά σου έστειλα πρόσκληση με κλειδάκι, να μπορείς να μπαίνεις να τα λέμε
άντε και καμιά φορά θα σου εξηγήσω και γιατί κλειδαμπαρώθηκα...
καλή μέρα μα αγάπη
Δύσκολα ανθη μεσα στα αγκαθια...
Ενα ολόκληρο ανθησμένο αρκόβατο σου εφερα από το νησί.
Ευτυχώς αντεχει καλά, ακόμα και αν ξεχνας να τον ποτίζεις..
pssst κουκου
που είσαι εσυ;
για φανερώσου
μεχρι και γω ξεκλείδωσα και επέστρεψα...
fractal, logia
. εκτός από την γενικώτερη κρίση, άλλη μιά, υποβόσκει ανάμεσα σε μένα και το ιστολόγιο. Κάποια αγκάθια, χωρίς και το άρωμα τού αρκόβατου ( τί ωραίο όνομα ! ).
. Αλλά θα περάσει. Οριστικά πιά ! ( ελπίζω ! ).
. Καλώς ήρθες logia ! Η απουσία σου ήταν αισθητή, και συνετέλεσε κι αυτή στην κρίση που λέω παραπάνω...
Αγαπητέ Γκιώνη η απουσία μου έγινε γιατί στον αγώνα μου τον επαγγελματικό αναγκάστηκα να συνδικαλιστώ και δέχτηκα χτυπήματα κάτω από τη μέση. Όμως δεν το έβαλα κάτω και στην πρώτη δικαστική μάχη είχαμε τη Θέμιδα με το μέρος μας. Ευτυχώς!
Εχουμε όμως πολύ δρόμο ακόμη
Αλλά λέω να μην αφήσουμε την κρίση να μας καταβάλει
Ας ψάξουμε μέσα της να βρούμε τα θετικά και ας πιαστούμε από αυτά για να γίνουμε καλύτεροι.
Την αγάπη μου
και τα χτυπήματα μπορεί να γίνονται κέρδος σου !
. Δύναμη, γνώση, Σοφία !
. Έχεις αλλάξει από την εποχή τού κόκκινου κισσού παντιέρας. Δεν είναι πολύς χρόνος, αλλά έχεις κερδίσει μερίδιο και στις τρείς λέξεις.
. Μα το πιό σημαντικό, που το χαίρομαι περισσότερο από όλα, είναι που δεν πέφτεις στην παγίδα τής ανακυκλούμενης γκρίνιας, τής μιζέριας και την κατάθλιψη που είναι χειρότερος εχθρός από κάθε κρίση !
. Σ' ευχαριστώ ξανά...
http://www.youtube.com/watch?v=l44UIqeQ18E
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑΑΑΑΑΑ
με χιωτικα καλαντα...
υπάρχει κάτι ιδιαίτερο σ' αυτό το νησί.
. Τ' όνομά του φέρνει στο νού αγέρα μυρωμένο, αφρισμένα κύματα, ήχους τραγουδιών κάπου μακρυά, αναμνήσεις από τα μαύρα μάτια κάτω από τα πυκνά μαύρα φρύδια τών μελαχροινών γυναικών του που, θαρρείς και βγήκαν παληά από το ίδιο καλούπι, και μια ακαθόριστη γλύκα στην ατμόσφαιρα !
. Τί όμορφα θα είναι να ζήσεις τα κάλαντα εκεί !
. Χρόνια Πολλά, κι είθε τού χρόνου να είναι καλύτερα για όλους μας. Όσοι θέλουν να αξιοποιήσουν το εισιτήριό τους και να ταξιδέψουν, κι άλλοι να γυρίσουν επί τέλους από το ταξίδι τους σ' αυτούς που τούς περιμένουν...
Γκιωνάκο μου καλέ πως γίνεται να μου κάνεις πάντα τόσο μαγικά δώρα;;;; Δεν θα ξεχρεώσω ποτέ μ'εσένα μου φαίνεται !!!! Άντε λοιπόν να ξανανθίσουμε όλοι μαζί σιγά σιγά, ν'ανοίξουμε τα σεντούκια να βγάλουμε τα καλύτερα ρούχα της ψυχής μας,και να πιάσουμε το χορό περήφανα ,ακόμα κι αν μοιάζει για του ζαλόγγου ,τραγουδώντας συντροφικά και δυνατα που ξέρεις ,μπορεί να τον γυρίσουμε σε...πεντοζάλι !!!
Με ξεθέωσες στην κωλοτούμπα πάλι άτιμο πουλί .Κοίτα να ξαραχνιάσεις το.... δάσος μέχρι να γυρίσω , και να γιορτάσεις γελαστός και αισιόδοξος με τους αγαπημένους σου ,και μην ανησυχείς η νέα χρονιά θα φέρει πολλές πολλές όμορφες στιγμές ,κι εμείς θα έχουμε την καρδιά ανοιχτή να τις αδράξουμε.
Σ'ευχαριστώ για τις χαρές που μου έχεις χαρίσει !!
Πρόταση προς όλους τους BLOGGERS
Προτείνουμε:
Στις 2 Μάρτη Τετάρτη από τις 3μ.μ. μέχρι τις 11μ.μ. να αναρτήσουμε όλα τα blog ανάρτηση με τον ίδιο τίτλο και το κάθε blog τις δικές του απόψεις ως περιεχόμενο. Ως τίτλο:
Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ - ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ – ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ Δ.Ν.Τ - ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ – ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ.
Προτείνουμε ακόμα μια φωτοσύνθεση του χάρτη της Ελλάδας με στάμπα « ΟΧΙ, ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ» μια φωτοσύνθεση είναι στην αρχική σελίδα του blog όποιος θέλει μπορεί να την πάρει .
Με αυτό τον τίτλο που είναι φανταζόμαστε λίγο πολύ αποδεκτός από την μεγάλη πλειοψηφία των bloggers και φυσικά ο καθένας μπορεί να αναπτύξει τα δικά του επιχειρήματα και απόψεις αλλά και να δώσει και άλλες προτάσεις. (Στην ανάλυση προφανώς δεν γίνεται όλοι να συμφωνήσουν με ένα κείμενο ή τουλάχιστον προς το παρών είναι πάρα πολύ δύσκολο και θέλει προετοιμασία.)
Α) Είναι ένας τρόπος να ακουστούμε από όλους ,πιο μακριά και πιο έντονα.
Β) θα είναι μια δοκιμή και για επόμενη μαζική διαμαρτυρία ή προβολή κάποιου εθνικού ή κοινωνικο-πολιτικού ή οικονομικού ζητήματος.
Γ) Η φωνή μας θα φτάσει και στο εξωτερικό και στις Βρυξέλλες πιο δυνατή.
Δ) Εάν κάποιος διαφωνεί ή τώρα ή σε επόμενη παρόμοια κίνηση είναι ελεύθερος προφανώς να μη συμμετέχει είναι πέρα για πέρα επιλογή και δικαίωμα του καθενός .
Όλοι μας να ενημερώσουμε όλα τα φιλικά μας αλλά και όσα μπορεί ο καθένας για την κίνηση αυτή. Είναι μια πρόταση που δεν κρύβει καμία ύπουλη σκοπιμότητα παρά αυτά και μόνο που γράφουμε. Την πρόταση την κάνουμε με ειλικρίνεια και χωρίς άλλο στόχο ή σκοπό. Θεωρήσαμε σωστό να την διακινήσουμε μέσω σχολίων γιατί δεν βρίσκουμε άλλο τρόπο. Συνάδελφοι (αν στέκει ) bloggers η Χώρα μας πνίγεται …κάτι μα κάτι πρέπει να γίνει.
Ευχαριστούμε κι ελπίζουμε το e-mαιl: diaskronos@gmail.com
Η ομάδα του galaxiako.blogspot.com : diskronos, anarxos, antromeda, kiklonas, anarxosimoritis
ΥΓ Εάν κάποιος (οποιοσδήποτε) θέλει το ονοματεπώνυμο μας θα το δώσουμε με το e-mail. Δεν υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα χωρίς να ζητήσουμε το δικό του για να μην υπάρχουν αμφιβολίες .
ψιτ !! Μου λείπεις ,το ξέρεις !!!αλλά ελπίζω να είσαι καλά τουλάχιστον !!
Μ'άφησες να σκουριάσω για...κωλοτούμπες ,φιλί μόνο !!!
Καλή ανάσταση (βόηθα κι εσύ βέβαια λίγο ντέ )
Καλό πάσχα με πολύ πολύ πολύ πολύ αγάπη γύρω σου !!!
πέρασα να ευχηθώ καλή ανάσταση
όλα καλά;
ελπίζω η σιωπή και η απουσία να συμβαίνουν μονο και μόνο γιατί πνίγεσαι στη δουλειά ή γιατί συμβαίνουν τόσο όμορφα πράγματα στη ζωή σου που δεν σου περισσεύει μυαλό για μας
μια μεγάλη αγκαλιά σου στέλνω
ΓΙ"ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΝΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ
άκουσα το παρατεταμένο κάλεσμα απο το δάσος σου
. ΕΡΧΟΜΑΙ ! ! !
A ευτυχώς που το fraktal έχει δυνατή φωνή και έφτασε στα αυτάκια σου αγαπητέ γκιώνη...
καλό μήνα και μια ολάνθιστή άνοιξη για ΄σενα
Mα έλεος πια, από τον οκτώβρη.
Τουλάχιστον ένα καινούργιο, ανοιξιάτικο λουλούδι βρε αδερφέ.
Κάτι...
αυτός ο δρόμος ο μακρύς
στολίζεται λουλούδια
(θα συμφωνήσω
μη χάνεστε)
Θα πρεπει παλι να ξαναφωνάξω.. Δεν σε επεισα να βγεις...
Ένα ολόκληρο χειμωνιάτικο καλοκαίρι..
ΓΚΙΩΝΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ
Αγαπητέ Γκιώνη, ως αμετανόητη blogger θα σου ευχηθώ εδώ για τη νέα χρονιά:-)
Να είναι η καλύτερη που μπορεί για σένα, φωτεινή και καλότυχη.. με υγεία!!!!!!
Πολύ θα ήθελα να ξαναζωντανέψει αυτός ο όμορφος χώρος. Έχω την διαίσθηση πως πολλοί θα ξαναγυρίσουν στα ζεστά και συντροφικά μπλοκόσπιτά τους. Ελπίζω να επιστρέψεις και εσύ:-)
Σε φιλώ!
Καλησπέρα!
Σκεφτόμουν ξαναδιαβάζοντας το κείμενο σου...τι μπορεί να είναι αυτό που από τη μια μέρα στην άλλη μας "κλείνει"...
Και ειδικά όταν πριν ένα χρόνο, τελειώνεις με τη φράση:
"Ν' αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος έχω χρέος να σώσω της γης.
Αν δε σωθεί εγώ φταίω". Ν. Καζαντζάκης.
Σου εύχομαι, (όπως και σε όλους μας), αυτή η χρονιά να φέρει περισσότερο φως στις ζωές μας, εσωτερική υγεία, χαμόγελα και συμπόνοια!
Δυο μέρες πριν, η Margo κάτι σου έγραψε...για ξανασκέψου το!
ΑΦιλιά καρδιάς!
Δεν ξέρω να γράφω ποιήματα.
Έχω χαθεί στα "τεχνικά" και όχι στα καλλιτεχνικά.
Εσύ παρέμεινες καλλιτέχνης, ποιητής, ονειροπόλος.
Καλό σου ταξίδι...
Μ.
κοίτα μη γίνεις σύννεφο...
Αγαπημένε μας Γκιώνη
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ με ένα δάκρυ.
Πονάω απίστευτα
Σ'ευχαριστώ τόσο πολύ
ψυχή πανέμορφη
Καλό ταξίδι αγαπημένε
Οι φίλοι σου είμαστε εδώ και εδώ θα τριγυρνάμε για καιρό, στα χνάρια της ψυχής σου.
Καλό ταξίδι....
Πόσο έχω κλάψει από χθές......
Γύρισα πριν λίγο από τον φίλο σου, του είπα για την σύμπτωση, τα σχέδια που κάναμε και τέλος τα μαύρα νέα.
Ήπιαμε στη μνήμη σου καλέ μου φίλε.... το λέω και δεν το πιστεύω.
Μόλις το έμαθα εχθές ήρθα εδώ και ναι θα είμαστε εδώ για πολύ καιρό....για πάντα.
Με πλήγωσες.....
Είναι πολύ πρόσφατο γκιωνάκο αυτό που έγινε και είσαι συνέχεια στο μυαλό μου.
Θα αραιώσεις είναι σίγουρο αλλά δεν θα ξεχαστείς.
Και αυτό που πονάει ακόμα πιο πολύ, είναι να ξαναδιαβάζεις τα σχόλια... δυο χρόνια πριν...όταν όλα ακόμα "φάνταζαν" ήρεμα...κανείς μας δεν φανταζόταν τι θα ακολουθούσε...
Nαι μαγισούλα ειδικά αυτό το σχόλιό του :
"Margo
. Πρίν αρκετό καιρό, όταν με αφορμή κάποια ανάρτηση, ένα αντίστοιχο δάκρυ κύλησε τον κατήφορο, ψιλοθύμωσα μ' εμένα και αναρωτήθηκα για την ψυχική μου υγεία ή μήπως γέρασα και έγινα ευσυγκίνητος. Μα αργότερα σκέφτηκα και το πιστεύω πιά πολύ σοβαρά, οτι δικαιούμαστε ένα τέτοιο " δάκρυ παρέας " κάπου κάπου.
. Ενα δικαίωμα ταυτόχρονα στην ανθρωπιά, στην Ελπίδα στην Αγάπη που δεν μπορεί να κλειστεί σε σύνορα και αποστάσεις... Εσύ στο νησί, εγώ Θεσσαλονίκη, η Θαλασσένια στην Χαλκίδα, το ξωτικό στο μακρυνό του δάσος, ο κάθε ένας στον δικό του χώρο, μπορούμε όμως ..." ο ένας να χρωστάει στον άλλον " και να χαιρόμαστε να δίνουμε ακόμη περισσότερα από όσα χρωστάμε.
. Σε ευχαριστώ πολύ."
Πόσο μας λείπει η ψυχή σου
Πολλά δάκρυα κύλησαν από τότε και αυτά είναι δάκρυα για μια ψυχή που "ένιωσε" και με το παράδειγμα της θα μας διδάσκει πως στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο και να τώρα εμείς που είμαστε ακόμα εδώ δίνουμε πνοή ως φόρο τιμής σ' ένα ιστολόγιο ενεργό...
Ελπίζω πως κάποιος από την οικογένεια να διαβάζει αυτά τα λίγα...
Ενοχλώ;
-Ποτέ! μου έλεγες.
Γκιώνη μου
...δεν ξέρω τι να σου γράψω... τόσες σκέψεις ανάκατες....
Οι φίλοι σου σε θυμόμαστε, σε αγαπάμε και ας λείπεις.
Στην μνήμη σου σήμερα μέρα συμβολική, άναψα ένα κερί στον Προφήτη Ηλία στο κάστρο, στο αγαπημένο μου εκκλησάκι.
Να έχει ανάπαυση η ψυχή σου εκεί που βρίσκεται.
.........
αχ ....
αδύνατον
να μην έρχομαι ,να μην πονάει,να φεύγω σιωπηλά ,να αποδεχτώ
Αδιόρθωτα ασυνάρτητη. Με μια βαρειά αναπηρία να αντιμετωπίσω την καταστροφή. Να βρω ενα τρόπο, να σταθώ κάπως και και να ουρλιάξω ή να κανω κατι, οτιδήποτε. Αδυνατον !
Από τοτε που το έμαθα από το ξωτικό, περνώ και ξαναπερώω..
Σημερα ομως ηρθα με μια σπονδη. Τις χούφτες μου γεματες κεράσια.
Αγαπημένο πουλί της ηλιόλουστης καλοκαιρινής νύχτας..Καθε φορά που λίγο θα μας νοσταλγείς, τσίμπα από ενα καρπό με το άλικο κόκκινο της αγάπης μας.
Νομίζεις σε ξέχασα;(
.........
Παιρνώ συχνά πυκνά αλλά δεν μιλάω.....
.......σήμερα ήθελα να σου πω ένα γεια:)
έφερα τα κρινάκια ΣΟΥ
πόσο αλλοιώτικα με κοιτούσαν φέτος
αλλά εσύ όλα τα γνωρίζεις πια....
...σε γνώρισα ελάχιστα...
λόγω επαγγελματικών "συναλλαγών"...
και σε θαύμαζα χωρίς να το γνωρίζεις...
κάποτε είχα ψάξει τυχαία στη παντοδύναμη Google και έφτασα εδώ...
διαβάζοντας, επιβεβαίωνα πόσο ξεχωριστός ήσουν...
φίλε Γ...
δε βρίσκω λόγια να εκφραστώ όπως νοιώθω...
δεν το ήξερα...
το έμαθα προχθές...
κι από τότε προσπαθούσα να θυμηθώ το όνομα αυτού του τόπου...
ξαναβρεθήκαμε λοιπόν...
και κάποια άλλη στιγμή, θα ξαναβρεθούμε...
Σάκης Φ.
Διάβαζες "Όστρια" Γκιώνη μου?
Εκεί που είσαι τι διαβάζεις?
Δεν το ξέρεις πόσο λείπεις.....
Αυτή την εποχή η αμπέλοψις είναι κατακόκκινη.....το ξέρεις?
Τι να ευχηθώ Γκιώνη?
Αυτό κι αν είναι δύσκολο.
Θυμήθηκα το κοριτσάκι σου αυτές τις μέρες.......που το λάτρευες.
Να είναι καλότυχο:)
Με όλη την αγάπη μιας μαμάς.
Nα μας προσέχεις τον παππού Γκιωνάκο μου ......
και να στέλνεις δύναμη στη φιλενάδα μας
αυτή η κόκκινη αμπέλοψις σαν να χαμογελούσε....μα ακόμα πονάει τόσο μα τόσο
Γκιωνάκο μου
Στην αρχή μπήκες στο μπλογκ, μετά στον κύκλο των γνωριμιών μου, μετά στην καρδιά μου.
Σήμερα Ψυχοσάββατο Γκιώνη μου, μπήκες στην λίστα της οικογένειας. Της οικογένειας που λείπει από κοντά μου, που αγαπώ και δεν ξεχνώ ποτέ.
Ένα κερί για την ψυχή σου καλέ μου φίλε.
Eσύ ξέρεις πόσο συχνά έρχομαι εδώ να σου κουβεντιάσω και ας μη με ακούς.
Ένα χρόνο μετά ακόμα μου φαίνεται απίστευτο!!!
Σε θυμόμαστε Γκιώνη μου και σήμερα και κάθε μέρα.
"Δίπλα στα κύματα τής θάλασσας, παρέα με τον ήχο τους, κρατείστε κι αυτές τις εικόνες από τις
αμαρυλλίδες.
Ακούραστες, με πείσμα, μέσα στην άμμο προχωρούν τίς ρίζες τους, τεντώνουν στον αέρα τα φύλλα τους για νερό και ήλιο. Γιατί έχουν στόχο και σκοπό να φτιάξουν αυτά τα άνθη, και μετά τον καρπό για την αναπαραγωγή τους."
Αντιγράφω τα λόγια σου Γκιώνη και σε θυμάμαι όταν τις βλέπω....
.................
Που να'σαι......
δεν μπορώ να πάψω ν'αναρωτιέμαι.....
φέτος τα κρινάκια σου χιλλιάδες για πρώτη φορά τόσα πολλά,εκεί που φοβόμουν πως θα εξαφανιστούν...σαν μήνυμα απο 'σένα το πήρα.......και ...χαμογέλασα
λές ;;
Πολλά τα κρινάκια γκιώνη μου φέτος και είμαι σίγουρη ότι όπου τα βλέπαμε, είχαμε εσένα στο μυαλό μας.
Καιρό έχω να σου μιλήσω, αλλά σε έχω πάντα στο νου μου....
Σήμερα έκανα εκκαθάριση στις επαφές του κινητού. Στάθηκα λίγο στο όνομά σου και σε άκουσα να λες:"Είσαι εδώ?" Έτσι έλεγες όποτε σου τηλεφωνούσα και εννοούσες μήπως είμαι στην πόλη σου.
Εκεί θα μείνει η επαφή..... να σε ακούω.
Ξωτικό μου
Αν εδώ ήταν τοίχος του fb θα κάναμε like η μία στα σχόλια της άλλης.
Πόσο μας πόνεσε που έφυγε!
Thalassenia, δεν άντεχα να περάσω από δω... ίσως το κατάλαβες..
μα σήμερα η λίστα σου του κινητού ήταν μια ακόμη μαχαιριά...
και στη δική μου είναι ακόμη εδώ
αρνουμαι να τ0ν σβήσω
Γκιωνάκο μου
αγόρασα αμπέλοψη .....
για να...μιλάμε κάθε πρωί
αυτά τα ...σπάνια άνθη πάλι σ'εσένα με έστελναν και πόσο με πονούσε το χαμόγελό σου που δεν θα δώ.... όλα αυτά που δεν θα πούμε .....
υγ. φιλεναδίτσες μου μιαν αγκαλιά σας νοιώθω εδώ στην ...άκρα σιωπή
Γκιώνη μου το κοριτσάκι σου γιόρτασε δεύτερα Χριστούγεννα χωρίς εσένα.
Να είναι πολύχρονο και καλότυχο!!!!
Αυτή η ανάρτηση θα μαζέψει τα πιο πολλά σχόλια......με βαθιά λύπη Γκιώνη μου και πολλές φορές ένα δάκρυ!
Άκου τι ποιητικό διάβασα πριν λίγο και σε θυμήθηκα.
"Έκανε μια αντανάκλαση το φεγγάρι στον Όλυμπο, να το χαζεύεις με τις ώρες"
Στο βουνό που αγαπούσες καθρεφτίστηκε το φεγγάρι Γκιώνη μου.
Σάββατο 5 Απρίλη
Κάτι Ανοιξιάτικο Γκιώνη μου για αυτή την λυπηρή συνάντηση,
λίγο πριν κλείσουν δύο χρόνια!
......
Ξέρεις εσύ....
Δύο χρόνια Γκιώνη μου χωρίς την παρουσία σου στην ζωή μας, αλλά πάντα παρών στην μνήμη μας.
Δεν σε ξεχνάμε!
Δυο χρονια; Σαν χθες μου φαινεται που συζητούσαμε.... Σαν χθες....
Γκιωνάκο μου
να προσέχεις το νιόφερτο παλληκαράκι
πολύ μεγαλώνει η παρέα σας εκεί πάνω
κι αδειάζει η ψυχή μας εδώ κάτω......
Φέτος δεν άντεξα να πάω προς τα κρινάκια μας...
Αυτός ο ρημάδης ο χρόνος που λένε ...τίποτα δεν απαλύνει
μόνο βαθαίνει ο πόνος και οι απουσίες ανελέητες......
ξωτικό μου
Εχθές αργά πέρασα από εδώ χωρίς να αφήσω αποτυπώματα. Του μίλησα με την ψυχή μου κι έφυγα.
Τώρα σε βλέπω να αφήνεις τον δικό σου καημό......
ξωτικό μου, "άρρηκτος κρίκος" ο δεσμός που μας ενώνει, γιατί δεν τον ξεχνάμε.
Πολλές φορές οι απώλεις είναι τραγικές και τότε πονούν αβάσταχτα.
Καλή δύναμη να έχεις
Χριστούγεννα σε λίγο.... πόσο μεγάλη γιορτή θα είχες!!!
Νόμιζα ότι είχα καιρό να σου μιλήσω αλλά είναι μόνο ένας μήνας.....
Σε λίγο θα λέμε τρία χρόνια χωρίς τον Γκιώνη μας. Θα είναι πάντα στις καρδιές μας και εμείς που μείναμε πίσω θα συναντιόμαστε εδώ κουβαλώντας ο καθένας τις δικές του μνήμες, φυλακτά για τον ανεκτίμητο φίλο.
Πάνε ακριβώς τρία χρόνια Γκιώνη μου που μιλήσαμε στο τηλέφωνο και λυπάμαι αφάνταστα που δεν θα ξαναγίνει, μάλιστα θυμάμαι τι είπαμε.
"Πόσο δυνατοί και αισιόδοξοι πρέπει να είμαστε, το οφείλουμε στα παιδιά μας" κάτι που τώρα χρειάζεται ακόμα περισσότερο.
Αξέχαστε φίλε σε θυμόμαστε πάντα!
Δεν είσαι κοντά μας φίλε Γκιώνη, τρία χρόνια τώρα.
Πάντα όμως είσαι στην καρδιά και στο νου όσων εκτίμησαν στο πρόσωπό σου ευλογημένες αξίες.
Ψυχοσάββατο σήμερα... τό όνομά σου ήταν και πάλι μεταξύ των άλλων αγαπημένων.....
Να είσαι αναπαυμένος
Να τα λέτε Γκιώνη μου με τον θείο, εδώ κάτω τραγουδούσε πολύ όμορφα,δεν είχε ταίρι. Όταν του λέγαμε ότι πήγε χαμένη η φωνή του δάκρυζε!
Σας θυμόμαστε...
...σας σκεφτόμαστε...
Πώς περνάει ο καιρός, εχουμε 8 μήνες να τα πούμε....
Όταν έρχομαι στην σελίδα σου είναι σαν να κουβεντιάζουμε, ενθυμούμενη τις συζητήσεις μας.
Πόσο μας λείπεις σ'αυτούς τους καιρούς που... σαν να'φυγες για να μην τους δείς
Τέτοιο μήνα ταξίδεψες γκιώνη μας, Μάη πανέμορφο και ολάνθιστο, πέντε χρόνια πριν.
Απίστευτο ακόμα!!!
Πόσο αγαπούσες τα λουλούδια!!!
Η χαρά του Μάη έχει την μνήμη σου πάντα.
Σχεδόν 5 χρόνια λοιπόν... κιόλας...
Δεν ήμουν μέρος αυτού του κόσμου του, αλλά είχα την ευλογία να είμαι "η πιό, η πιό πολύ από οτιδήποτε" στη ζωή του.
Λυπάμαι λίγο, εκ των υστέρων, που δεν μπορούσα να μοιραστώ και αυτό το χώρο μαζί του, αλλά όλα τα πράγματα γίνονται στο χρόνο τους. Χαίρομαι πολύ, όμως, που έβρισκε εδώ τόπο να "κουρνιάσει" και αντίστοιχους φίλους, επισκέπτες να μοιράζεται τα "κλαδιά" του.
Νομίζω όλοι αυτό αποζητάμε, άλλωστε, επικοινωνία με ανθρώπους που μας καταλαβαίνουν. Σήμερα, έχοντας πιο ουσιαστική κατανόηση της σημασίας αυτού, σας ευγνωμονώ όλους και τον καθένα ξεχωριστά και λίγο πιο πολύ αν μου το επιτρέπετε: τη thalassenia για τα χαμόγελα, τη logia για τις σοφίες και τους "αγώνες" και το ξωτικό για τις κωλοτούμπες που ανταλλάξατε!!!
Σεβόμενη τη σύνδεσή σας αυτή και την αντοχή της στο χρόνο, αλλά και ως έκφραση της μεταξύ μας βαθιάς σχέσης, προσκαλώ όσους ένιωσαν και νιώθουν κοντά του, στον αποχαιρετισμό που θα κάνουμε για τα 5 χρόνια μνήμης του, την Κυριακή 28 Μαΐου.
Η κόρη του, Χριστίνα Χατζημιχάλη
Χριστίνα
Με συγκίνηση σου γράφω γιατί δεν υπάρχει πιο κοντινό του άτομο από εσένα την πολυαγαπημένη του. Ναι ήσουν "η πιο, η πιο πολύ από οτιδήποτε" στη ζωή του. Σε λάτρευε!!!
Είμαι σίγουρη για την εκτίμηση που είχαν στο πρόσωπό του όσοι γνώρισαν το μεγαλείο της ψυχής του, γι αυτό θα είναι πάντα κοντά μας.
Ο πατέρας σου ήταν ένας Άρχοντας!
Πιστεύω να θυμάσαι την έκθεση του Lautrec στο Τελλογλειο που είδαμε κάποτε παρέα....
Θαλασσένια
vinp21@yahoo.gr
Θυμαμαι τέτοιες μέρες έμαθα εκείνο το κακο νέο και ήταν δέκα χρόνια πριν. Όπως θυμάμαι πάντα την μεγαλοσύνη σου!
Καλή ανάπαυση εκεί που είσαι.
Θαλασσένια
Για κάποιο λόγο είσαι στην μνήμη μου πάλι
Θαλασσένια
11 χρόνια μετά η μνήμη ξεθωριάζει αλλά δεν σβήνει!
Δεν σε ξεχνάμε φίλε Γκιώνη
Δημοσίευση σχολίου