Αγώνας...

. Μού ήταν αδύνατο να γράψω έστω και δυό γραμμες στην σειρά για μια ανάρτηση με την ευκαιρία τής 17ης Νοέμβρη. Οι προτάσεις, οι φωτογραφίες, οι παραπομπές σε πολύ ενδιαφέρουσες οπτικές γωνίες άλλων ιστολόγων στο θέμα θα περιμένουν. Το έχω ανάγκη όμως και θα βγεί κάποια στιγμή.

. Ένας τοίχος. Από μπετόν και οπλισμένος με σίδερο. Βαρύς, σκληρός, σίγουρος και γι αυτό αδιάφορος.
. Κι η αμπέλοψη. Δειλά στην αρχή, ανεβαίνει επάνω του. Στηρίζεται όπου βρεί. Στην παραμικρή εξοχή μιάς πέτρας, σε μιά ρωγμή.

. Και πιό σίγουρη μετά, επιθετική πιά, τον τυλίγει, τον καλύπτει με τα κλαδιά της. Και καθώς οι ρίζες της εισχωρούν μέσα στις ρωγμές, κάποτε ίσως και να τον συντρίψει...
. Κι αν δεν το κάνει, αυτό που θα φαίνεται, που θα επικρατεί, θα είναι η αμπέλοψη. Όχι ο τοίχος.

. Αφορμή για το σημερινό σημείωμα στάθηκε μια ποιητική ανάρτηση για τον αγώνα τών μουσικών στο Ωδείο Αθηνών.
. Καλή επιτυχία στον αγώνα τους....

ολίγο φώς και μακρυνό ...

. Φοιτητής. Μένω σε ένα παράνομο αυθαίρετο δωμάτιο στο δώμα μιας πολυκατοικίας.
. Το δωμάτιο είναι σαν ψυγείο το χειμώνα και γι αυτό έχω κολλήσει το κρεββάτι στο μικρό καλοριφέρ. Το καλοκαίρι το ψήνει ο ήλιος, με αποτέλεσμα να μην τολμώ να γυρίσω σπίτι πρίν τις δύο μμ. Αλλά και τότε, ανοίγω πόρτα και τα δύο παράθυρα, και με ένα κουβά ποτίζω τούς τοίχους, μήπως και φύγει "η πύρα" όπως λένε στο χωριό μου.


. Ένας φίλος μου το χαρακτηρίζει "εργαστήριο τής ΝASA", επειδή έχουν αλείψει με ένα ασημί στρώμα ηλιοπροστασίας όλο το δάπεδο στο δώμα, και όταν ανεβαίνεις επάνω βρίσκεσαι σε έναν άλλο κόσμο.

. Με μιά δανεική μηχανή που μού έδωσε ένας πολυαγαπημένος φίλος και δάσκαλος, έχω αρχίσει να βγάζω φωτογραφίες. Εδώ είναι μιά από αυτές.

Φθινόπωρο πάλι ( διαφορετικό όμως ! ! )

.
. Φθινόπωρο πάλι !

. Φωτογραφίες από ένα παληό φθινόπωρο. Μια εκδρομή στις Πρέσπες με φίλους. Πολύ παληά, την εποχή τών φίλμ, όταν οι ψηφιακή φωτογραφική μηχανή ήταν μόνο στην Επιστημονική Φαντασία. Άν ήταν κι εκεί.




. Υπήρχε μιά βαρειά ατμόσφαιρα, ο ήλιος κρυμμένος πίσω από τα σύννεφα, κι είχαμε μάθει να υποφωτίζουμε σχεδόν πάντα όταν φωτογραφίζουμε με slides. Έτσι οι φωτογραφίες είναι ακόμα πιό μουντές, "ατμοσφαιρικές", δείχνουν ένα τοπίο που αργότερα για λόγους συντομίας συνηθίσαμε να λέμε "Αγγελλοπουλικό"...

. Όμως αυτό το φθινόπωρο, παρά την συνήθη μουντάδα του, το βλέπω διαφορετικά από το περασμένο φθινόπωρο.

. Τότε περίμενα ένα μικρό πράσινο κλαδάκι να αναδυθεί μέσα από τα πολλά ξερά κλαδιά, που τα φύλλα τους είχαν κοκκινήσει και ετοιμάζονταν να πέσουν, και να μού δώσει λίγη ελπίδα.

. Τώρα γύρω μου, παρά τα ερωτηματικά, τις αγωνίες, την πολλές φορές αιτιολογημένη ανυπομονησία, τις γκρίνιες, ακόμη και κάποιους φόβους, υπάρχουν πολλές αχτίδες που φωτίζουν ένα δρόμο για να βγούμε από την ομίχλη...

. Aκόμη κι αυτές τις μουντές παληές φωτογραφίες τις βλέπω διαφορετικά. Δεν υπάρχει μελαγχολία ή απαισιοδοξία εδώ μέσα. Είναι ένα διαφορετικό Φθινόπωρο που προετοιμάζει, θέλω να ελπίζω, μιά μεγάλη Άνοιξη...

The WALL !

. αγαπητέ Πρόεδρε

. ευχαριστώ που μού έδωσες το δικαίωμα να καμαρώνω επιτέλους βλέποντας τον πρωθυπουργό τής Ελλάδας να ΥΠΑΡΧΕΙ, σε αντίθεση με τον προηγούμενο που ήταν χαμένος στην ομίχλη, όταν ( και μόνο από υποχρέωση ), βρισκόταν στις διεθνείς συναντήσεις.
. Χθές, με αφορμή τούς εορτασμούς για την επέτειο τής πτώσης τού Τείχους τού Βερολίνου άκουσα : " ... σαν Έλληνες αλλά και σαν Ευρωπαίοι, σήμερα, πρέπει ακόμα να φωνάξουμε : γκρεμίστε και το τελευταίο τείχος, αυτό που χωρίζει την Κύπρο στα δύο."


. Μην ξεχνάμε όμως, οτι λίγο δίπλα από την Κύπρο, στην Παλαιστίνη, υπάρχει ακόμη ένα τείχος ενός πολύ πιό απάνθρωπου καθεστώτος που κάθε μέρα, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, δολοφονεί, αφαιρεί την ελευθερία ενός λαού, τού αφαιρεί πόρους επιβίωσης, αφαιρεί ζωές, οδηγεί στην απόγνωση ένα λαό, τον ωθεί στην εξέγερση για να την πνίξει στην συνέχεια με τα τάνκς του.

. Μια Γενοκτονία διαρκείας !

. Αυτό το εγκληματικό καθεστώς πρέπει να εγκαλείται καθημερινά, και με κάθε ευκαιρία και σε κάθε χώρο όπως για παράδειγμα στην τελευταία ψηφοφορία στον ΟΗΕ με θέμα την καταδίκη τού Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου στη Γάζα, όπου όμως νομίζω οτι η Ελλάδα απείχε ( ! ). . Και η σιωπή, είναι συνενοχή ...

Αστειάκια ;

.
. Δεν κατάφερε να μάς τρελλάνει όσο ήταν πρωθυπουργός τρομάρα του, προσπαθεί να τα καταφέρει πρίν πέσει με τα μούτρα στα σουβλάκια και τις γαρδούμπες κάνοντας και διαλείμματα playstation.
. Τί είπε πάλι το άτομο :
1ον - Όποιος δεν συνταχθεί με τον νέο πρόεδρο θα έχει να κάνει μαζί μου !
2ον - Θα είμαι πάντα μαζί σας στην πρώτη γραμμή !



Σέ ποιόν τα λέει ; Η καλύτερα ποιός τον ακούει ; Υπάρχει δηλαδή ένας ( 1 ) άνθρωπος που να μην σκάει στα γέλια με αυτές τις δηλώσεις, αυτού τού συγκεκριμένου ανθρώπου ;


. Κι αναρωτιέμαι : Είναι δυνατόν να είχαμε πρωθυπουργό αυτόν τον τύπο ; Για έξη ( # 6 ) χρόνια ; Τι λαός είμαστε ;

. ...εκτός κι αν είχαμε πρωθυπουργό τον μεγαλύτερο χιουμορίστα, και δεν τον είχαμε εκτιμήσει σωστά μέχρι τώρα...
. Αλλά και πάλι : τι λαός είμαστε που δεν εκτιμούμε τέτοιο χιούμορ ;

update 10/11 : δέστε και για το όλο "πακέτο"