.
. “ Να γιατί γράφω. Γιατί η Ποίηση αρχίζει από κεί που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο θάνατος. Είναι η λήξη μιάς ζωής και η έναρξη μιάς άλλης, πού είναι η ίδια με την πρώτη αλλὰ που πάει πολύ βαθιά, ως το ακρότατο σημείο που μπόρεσε ν᾽ ανιχνεύσει η ψυχή, στα σύνορα τών αντιθέτων, εκεί που ο Ήλιος κι ο Άδης αγγίζονται.
. ...Γι᾽ αυτό γράφω. Γιατί με γοητεύει να υπακούω σ᾽ αυτόν που δεν γνωρίζω, που είναι
ο εαυτός μου ολάκερος, όχι ο μισός που ανεβοκατεβαίνει τούς δρόμους καὶ φέρεται εγγεγραμμένος στα μητρώα αρρένων τού Δήμου .
. Είναι σωστὸ να δίνουμε στο άγνωστο το μέρος που τού ανήκει· να γιατί πρέπει να γράφουμε. Γιατί η Ποίηση μάς ξεμαθαίνει απὸ τον κόσμο, τέτοιον που τον βρήκαμε : τον κόσμο τής φθοράς, που έρχεται κάποια στιγμὴ να δούμε οτι είναι η μόνη οδός για νὰ υπερβούμε τη φθορά, με την έννοια ποὺ ο Θάνατος είναι η μόνη οδός για την Ανάσταση. ”
. Οδυσσέας Ελύτης
“ Πρώτα πρώτα η Ποίηση,” Ανοιχτά Χαρτιά.
καθρεΦτίσματα
-
καθρεΦτίσματα«όσα άστρα είναι στον Ουρανό, Μαργαριταρένια μου, και λάμπουν
ένα ένα,και λάμπουν ένα ένα...»πήγε στην παρουσίαση μόνο και μόνο γιατί θα
ήταν...
Πριν από 5 μήνες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου