.
. “ Να γιατί γράφω. Γιατί η Ποίηση αρχίζει από κεί που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο θάνατος. Είναι η λήξη μιάς ζωής και η έναρξη μιάς άλλης, πού είναι η ίδια με την πρώτη αλλὰ που πάει πολύ βαθιά, ως το ακρότατο σημείο που μπόρεσε ν᾽ ανιχνεύσει η ψυχή, στα σύνορα τών αντιθέτων, εκεί που ο Ήλιος κι ο Άδης αγγίζονται.
. ...Γι᾽ αυτό γράφω. Γιατί με γοητεύει να υπακούω σ᾽ αυτόν που δεν γνωρίζω, που είναι
ο εαυτός μου ολάκερος, όχι ο μισός που ανεβοκατεβαίνει τούς δρόμους καὶ φέρεται εγγεγραμμένος στα μητρώα αρρένων τού Δήμου .
. Είναι σωστὸ να δίνουμε στο άγνωστο το μέρος που τού ανήκει· να γιατί πρέπει να γράφουμε. Γιατί η Ποίηση μάς ξεμαθαίνει απὸ τον κόσμο, τέτοιον που τον βρήκαμε : τον κόσμο τής φθοράς, που έρχεται κάποια στιγμὴ να δούμε οτι είναι η μόνη οδός για νὰ υπερβούμε τη φθορά, με την έννοια ποὺ ο Θάνατος είναι η μόνη οδός για την Ανάσταση. ”
. Οδυσσέας Ελύτης
“ Πρώτα πρώτα η Ποίηση,” Ανοιχτά Χαρτιά.
ΜαρμΕΛάΔΑ ΦΡάΟΥΛα
-
“ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ”, ούρλιαξαν αθόρυβα όλες μαζί οι κόκκινες και μπλέ σειρήνες γύρω
από την Έξοδο, ενώ όλες οι συρόμενες γυάλινες πόρτες σφραγίστηκαν αυτόματα.
Το ...
Πριν από 3 μήνες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου