tindersticks

. Την έναρξη αναλαμβάνει ο άγνωστος για μένα David Kitt. Μόνος, με την κιθάρα του και ένα φορητό Mac γεμίζει τον χώρο που δεν έχει γεμίσει ακόμη με κόσμο, με μπαλλάντες σημερινές με ρίζες στην Ιρλανδία. Σεμνός και με λίγο τράκ, κρατάει ένα καλό επίπεδο παρουσίας.
. Στην συνέχεια οι Tindersticks. Κι αρχίζει η μουσική τους. Μέσα στο μισοσκόταδο, ένας ένας παίρνουν την θέση τους οι επτά μουσικοί, και ξεκινώντας σταδιακά ο ένας μουσικός μετά τον άλλο, αρχίζει η εισαγωγή που μάς βάζει στον κόσμο τους. ‘Η, μάς φέρνει σε επαφή, με ένα κρυμμένο μέσα μας, δικό μας κόσμο.
. Σε σύγκριση με παλαιότερες παραγωγές τα σημερινά τραγούδια είναι πιό εξωστρεφή. Η μελαγχολία είναι λιγότερο έντονη ( και γι αυτό να πώ και λιγότερο επιφανειακή ; ) πιό βαθειά, πιό δική μας. Οι jazz επιρροές στις εκτελέσεις τής μουσικής τους σήμερα πιό έκδηλες από άλλοτε στην σκηνή.



. Ο ήχος είναι πολύ καλός, και το ίδιο συμβαίνει με το φωτισμό, σ’ αντίθεση με άλλες συναυλίες στον ίδιο χώρο.



. Η δύναμη τού συγκροτήματος είναι οι live εκτελέσεις. Η μουσική τους είναι πολύ πιό δυνατή, παλλόμενη, ώριμη, εκφραστική από ότι στα στούντιο. Ίσως έχουν ανάγκη την παρουσία τού κοινού τους γι αυτό το αποτέλεσμα. Μελαγχολική, θλιμμένη αλλά και ταυτόχρονα παράξενα ζεστή, λυρική αλλά και στιβαρή, ισορροπημένη, εμπεριέχοντας μέσα στην μελαγχολία της κρυμμένες ελπίδες για κάτι που έρχεται.

"Θα αφήσω πίσω αλλά δε θα αγνοήσω το παρελθόν μου. Στη νέα ζωή που θα χτίσω, θα βάλω στα θεμέλια όλα αυτά τα δεινά που με οδήγησαν στο τέλμα. Δεν είναι αυτά όμως που μ' έκαναν πιό γνωστικό ; Αναγέννηση από τα συντρίμμια μου, ζωή από τον παρολίγον θάνατό μου και ένα αύριο με τη θέληση να είναι τόσο ζεστό και ασφαλές όπως ακριβώς εκείνες τις ώρες πριν γεννηθώ..."


Μέσα από το σκοτάδι τής σκηνής αλλά και τής μουσικής που καθορίζει τα συναισθήματά σου όπου κυριαρχεί η οδύνη, αχνοφαίνεται, ή μάλλον διαισθάνεσαι οτι πρόκειται να αναδυθεί ένα φώς. Να το πώ καλύτερα· όχι ένα φώς στην άκρη τού τούνελ, αλλά πολλές αχτίδες φωτός που θα φέρουν λύτρωση· γαλήνη. Αχτίδες ζωής.



…Με μάτια φλογισμένα ξεκινώ απ'την αρχή να βρώ το δρόμο που είχα για καιρό ξεγραμμένο. Ξέρω πως θα έρθουν και άλλες θλίψεις, και άλλα στοιχειά θα κάνουν να χλωμιάσει από φόβο το δέρμα μου. Όμως προχωρώ... θα κοιτάξω πέρα από τη μπόρα που μ'έκλεισε σ' ένα cafe τής παρακμής για να βρω το θησαυρό που ελπίζω. 
Και ακόμα και αν αυτός αποδειχθεί άνθρακες, δε θα κλείσω τα μάτια. Από τα πιο φριχτά ορυκτά δε γεννιούνται τα διαμάντια ;
…





. Πρόκειται για μυσταγωγία. Συμμετέχεις σε κάτι θετικό. Δεν υπάρχει κατάθλιψη σ’ αυτή την Μουσική, κι ας λένε...

. Η Μελαγχολία μέσα της είναι Δημιουργική, και γι αυτό έναι ψυχ - αγωγός αυτή η μουσική με την κυριολεκτική έννοια τής λέξης . Όπως σ’ όλες τις Μεγάλες Μουσικές...