για τον πατέρα μου...

.
. Σάν σήμερα ήταν η γιορτή τού πατέρα μου. Έφυγε πριν λίγα, ( δεν είναι λίγα· αλλά εγώ θέλω να μικραίνω το χρόνο τής απουσίας του ), χρόνια.




. Αντί για "Χρόνια Πολλά", αυτή η φωτογραφία. Έχει κατεβάσει τα τρία του παιδιά και ένα ξάδερφό μας στην Ακρόπολη από το μακρυνό βουνίσιο χωριό μας. Στην Ακρόπολη...
. Και γέμιζε το μυαλό μας με εικόνες. Περικεφαλαίες, χλαμύδες, σπαθιά. Τον Περικλή, τον Φειδία, τα ξύλινα τείχη, το Μοροζίνη, αλλά και την φυλάκιση εκεί, και στην συνέχεια την δολοφονία τού Οδυσσέα Αντρούτσου. "Μοίρα" κακή πολλών αγωνιστών.

. Σήμερα, την μέρα τής γιορτής του, την αγάπη μου στα αδέρφια μου. Να τον θυμόμαστε, και να θυμόμαστε τον αλτρουϊσμό του, τα όνειρά του, το πείσμα και την μεθοδικότητα να επιτυγχάνει πολλά από αυτά τα όνειρα, όταν για άλλους φαντάζαν χίμαιρες, την αγάπη του για τον κόσμο, το ξόδεμά του για τούς άλλους...
. Να προσπαθήσουμε να είμαστε αντάξιοί του...